Beste Wim
Misschien herinnert je wel dat ik ooit had uitgelegd waarom wilde ik niet meer dan een draad beginnen: de slechte geheugen functie van mijn enkele hersencel vind zulke dingen steeds moeilijker.
Maar..., tja..., door diezelfde reden ben ik ooit vergeten en begon nog een draad, en nog een en zo voort.
Op een bepaalde moment kon ik zelf ook niet dingen dat ik had gepost vinden maar dan de muzen (niet de muizen) begonnen te lachen. Na een poosje was ik ook aan het lachen en wist ik hellemaal niet meer waarover.
Misschien weet het je nog, ik heb ook uitgelegd dat ik chaos zeer comfortabel vindt maar orde saai, lastig, remmend en vooral onverdraaglijk verankerd in een waag gisteren dat, zoals iedere verleden tijd, is alle werkelijkheid al kwijt.
Chaos is anders: het is altijd NU en geeft me een mooie kans om lost te komen van de papegaai in mijn hoofd en mij te focussen op wat ik aan het doen ben.
Herinner je je "Ruby Tuesday" nog?:
"...Yesterday don't matter if it's gone..."
Ik heb opgegeven mijn pogingen om anderen te aanmoedigen om vrij te zijn dus ga niet preken maar misschien dit kan je helpen:
Ja, ik begon wat je zei. Ik was niet tevreden omdat vond dat het had te veel van een stad (niet kleine dorpje) situatie.
Je was niet eens.
Ik liet het opzij.
Maar gauw dat werd een van die dingen van 'gisteren' en ik hervatte het werk maar met de ogen van nu.
Misschien kan je dit je een beetje helpen:
https://www.flickr.com/photos/158027525@N08/albums/72157716334842916Voor de duidelijk en een voor de enige keer: als je straks dit weer zoekt vergeet het niet: ik heb het HIER gepost.
Daniel
