Nogmaals bedankt, Pierre.
Waar?
1)
Als er is kans ik verkoop ze.
2)
als die kans is er niet:
a: dan sloopt ik het om alles wat kan te recycleren of
b: als niets echt recyclebaar is dan gaat het naar de kringloop waar misschien een zoete dood volg in de handen van een kind of een volgende leven kreeg in de handen van wie weet wie.
Eigenlijk het is al lang niet meer een probleem omdat als ik het wil nog houden ik denk gewoon niet aan straks en als ik hoeft het niet meer dan ben ik al op het volgende gericht en dan hoe eerder opgeruimd, hoe beter.
Wat me echt blij maakt is niet iets voltooid de bezitten maar aan iets nieuw te beginnen en maken.
Mijn droom huis is niet een villa met een grote kamer voor een flinke baan .
Mijn droom is een kleine nette huisje met een enorme loods waar ik kan ten minste vijf of zes werkbanken, een echte inloop spuit cabine, een aparte werkplaats voor alle timmerwerk en nog een kleine ruimte voor metaalwerk.
Ik heb dat wel al een paar keer bereikt, maar, helaas, iedere keer werd ik weer wakker aan de Lijnbaansgracht!
Ik weet dat voor een normale mentaliteit wat ik al heb is enorm veel voor een hobby. Maar ik ben opgegroeid in een kleine fabriek dat mijn vader had naast onze huis waar ik mocht altijd alles gebruiken om te spelen onder voorwaarde dat na het spelen alles terug op zijn plaats zou zetten. Ik heb nooit dat laatste goed begrepen. Waarom zouden dingen vaste plekken moeten hebben? dus als ik klaar was ging ik gewoon verder met iets anders en alles was o.k..... totdat mijn vader op een dag een tang, een hamer of de handzaag achter het huis, in het modder, vond dat hij had gezocht voor dagen...
Maar waarschijnlijk de mooiste geschenk van mijn vader was dat ook als hij in zulke momenten erg boos werd en bewoog als een windmolen bewoog, nooit, niet eens een keer, zei dat ik met de gereedschap niet meer mocht spelen.
Waarschijnlijk daarom ben ik altijd meer geïnteresseerd in maken dan in hebben.
Daniel
